sunnudagur, ágúst 19, 2007

Lífið er stutt, dauðinn þess borgun

Drekkum í dag og iðrumst á morgun, söng Pálmi Gunnarsson fyrir margt löngu.
Hversu oft hefur maður ekki lifað samkvæmt þessu, meðvitað eða ómeðvitað? Ennþá er maður þó á lífi. Í hvert sinn sem ég beiti þessari kenningu á hina mikilvægari þætti í lífi mínu verð ég ein taugahrúga og er alveg viss um að mér komi til með að hefnast fyrir það. Jú, jú það hefur nú svo sem gerst en trúlega í færri tilfellum en fleiri. Eða hvað?
Þá er spurningin hvort það gerist ekki bara ef maður býst við því. Hvað ef maður hugsar: "Þetta er hárrétt ákvörðun sem á bara eftir að verða mér til góðs"? Getur það verið rétt sem ýmsir halda fram að maður geti, með hugsunum sínum einum, stjórnað örlögum sínum? Ef ég hætti að búast við hinu versta verður þá ekki allt gott?
Kannski ég reyni og þá kemur það í ljós

5 ummæli:

Nafnlaus sagði...

Þú mættir nú tildæmis búast við því að hann sonur þinn verði ríkur. Nú ef þú réttir honum svo þúsundkall öðru hverju með'í þá er aldrei að vita nema að það rætist.

Nafnlaus sagði...

Varstu að stelast til að lesa secret? átt þú ekki að vera að búa til stefnu? Færðu nöfnuna ? Verður þú ekki skemmtilegasti lögfræðingurinn ?

Jónína Ingibjörg sagði...

Hahahahahhaha.... Ég hef ekki lesið Secret og ég þarf ekki að gera stefnu (er búin að fá stefnu :s) auðvitað fæ ég nöfnuna og að sjálfsögðu verð ég skemmtilegasti lögfræðingurinn í öllum heiminum og þó víðar væri leitað :)

Nafnlaus sagði...

að sjálfsögðu verður það enda verður æðislegt að fá "niðurrifið" frá þér "Einara Karla" ;)thihi

Nafnlaus sagði...

Ég trúi því að þú eignist hárblásara á næstunni, áður en minn kiknar undan álaginu :-)